Erzurum'da ehram dokuyanlara "Culfa" ya da "Çulha" denilmektedir. Günümüzde ehrama olan talep düştüğü için culfalar parmakla sayılacak kadar azalmıştır. Ehram, saf koyun yününün doğal renk haliyle, boyanmadan yapılmaktadır. Bunlar siyah, beyaz, boz, şekeri boz, kula, kahverengi (halk arasında mor olarak anılmaktadır) şeklinde isimlendirilmektedir.
Yün; koyunun üzerinden alınıp temizlenmekte, taraklardan geçirilip pisliklerden (gıgıl) ayrıştırılmakta ve kadınlar tarafından "teşi" ile bükülüp ip haline getirilmektedir. Uzatma (çözgü) iplerinin dayanıklılığı için "çiriş unu" ile haşlanmaktadır. Dokuma tezgahı; dağ, köprü.orta dehtin, arka dehtin, selman (sermin) ve bağlıç gibi isimler alan sargı leventleri, ayakçalarla hareketi sağlanan gücü, tarak ve mekik sistemini oluşturan "tefe" bölümü ve oturma yerinden oluşmaktadır.
Bir ehram için gerekli olan 5 m. uzatma ipliği eşit ölçülerde uzatma çubuğuna uzatılıp, kesilmektedir. Gücülere 1/1 bezayağı tahar sistemi uygulanıp, ayrıca taraktan geçirilmektedir. Tarak uzunluğu 90-100 cm.dir. Nakış bölümünde, dokuma yapılırken istenilen renkte ipler ağız açıldıkça aradan tek tek el ile geçirilmektedir. Nakışlar yöresel olarak şu şekilde adlandırılmaktadır Haşye, Aynalı kutu, Pirinç deni, Saat kordonu, Ceviz kanadı, Reyhan dalı, Kişniş çöpi (Hanımeli), Elma şeleği, Antika, Çark yıldızı, Yıldızın oynayışı, Uçan kuş, Ceylan boynuzu, Nar çiçeği, Burma, Mum destesi, Saç örgüsü, Mercimek, Tavan örneği vs...
Yorumlar
Yorum Gönder